
حُبُّ الحسن اَجَنَّنی تو عقیق یمنی حُبُّ الحسن اَجَنَّنی یَلِ حیدر حسنی حُبُّ الحسن اَجَنَّنی تو خود پنجتنی تو امیر جَمَل و مثل علی صفشکنی برات میسازیم یه روزی آستان قدس حسنی چو هوایش پریشان حسن آمد از آن سمت به میدان از این سمت دل لشکر دشمن همه شد مضطر و نالان علی داد به شیرِ نَر خود یکسره فرمان که بزن بُرقَع خود را تو حسن جان و بسوزان و به آتش بکشان خانهی شیطان که پریشان بشود این شتر سرخ و بخوابان تا که بدانند تو مثل پدرت صفشکنی حُبُّ الحسن اَجَنَّنی