با کوله‌باری از گناه اومدم
غرقِ آه اومدم
بی‌پناهم، دنبال پناه اومدم
خدا می‌بخشه
خدا ما رو به اشک روضه‌ها می‌بخشه
خدا ما رو به این بغض صدا می‌بخشه
تو این شبا به ما یه کربلا می‌بخشه
بی‌کس و تنهام، آقام، آقام، آقام
مرهم دردام، آقام، آقام، آقام
خوب می‌دونم که روسیاه اومدم
به یه نگاه اومدم
غصّه ندارم درِ خونه‌ی شاه اومدم
خدا می‌بخشه
به روضه‌های دشت کربلا می‌بخشه
به زینب و به وا محمّدا می‌بخشه
ما رو به قاریِ رو نیزه‌ها می‌بخشه
سیّد مهموم، مظلوم، مظلوم، مظلوم
از فرات محروم، مظلوم، مظلوم، مظلوم
****
به ذرّه گر نظر لطف، بوتراب کند
به آسمان رَود و کار آفتاب کند
علی یا علی...
سی ساله که چشم انتظار این لحظه بودم
سی ساله که هنوز تو فکرِ روی کبودم
سی ساله که با اسم کوچه به‌هم می‌ریزم
سی ساله زهرا میگه هر روز بیا عزیزم
هنوز صدای سیلی تو گوشمه
تابوت زهرا هنوز رو دوشمه
سی ساله کارم خونه‌نشینیه
هنوز تو گوشم فضّه خُذینیه
آخ زندگی سخته
برای مَرد از روی زن شرمندگی سخته
غسل و کفن سخته
تنهای تنها نیمه‌ی شب دفن زن سخته
آه، مظلوم علی...
این لحظه‌های آخرم باز، وقتی که میرم
بشنو وصیّت‌هامو تا که راحت بمیرم
می‌بینی که بدجوری امشب دلخونه زینب
ای پهلوونِ خونه، جونِ تو جونِ زینب
این یه وصیّته بمون پیش حسین
نذار یه لحظه هم تنها بشه حسین
عبّاسِ من برات این حرف آخره
نامَحرمو نذار دور حرم بره
تقدیر ولی همینه
روزی میاد که زینبم بالای تل می‌شینه
تقدیر ولی همینه
یک روزی کوفه زینبو توی طناب می‌بینه
تقدیر ولی همینه
آه، مظلوم علی...
