نه انقدر دورم که صدام به تو نرسه

نه انقدر دورم که صدام به تو نرسه
نه انقدر نزدیکم بیام تو آغوشت
نه انقدر آشنام بهت صدام بزنی
نه انقدرا غریبه که بشم فراموشت

من همونم، 
همون که سینش از بچّگی واسه تو کبوده
من همونم، همون که نوکر هیشکی به غیر تو نبوده

من همونم، من همونم

منو می‌شناسی مگه نه؟ منو می‌بینی مگه نه؟
رو‌به‌روی من یروزی آقا می‌شینی مگه نه؟

(آقام آقام آقام حسین)۴

نه انقدر آلوده‌م منو حرم نبری 
نه انقدر پاکم که بگی به خونه بیا
نه انقدر گمراهم که برنگردونیم و 
نه انقدر عاقل که بگی دیوونه بیا

من همونم، 
همون که از تموم نوکراته رو سیاه‌تر
من همونم، 
همون غریبه‌ی از همه دنیا آشنا‌تر

من همونم، من همونم

منو راه می‌دی مگه نه؟ 
منو دوست داری مگه نه؟
بمونم تنها توی قبر، تو نمی‌ذاری مگه نه؟

(آقام آقام آقام حسین)۴