
با صد جلالت و شرف و عزّت و وقار آمد به دشت مادیه، ناموس کردگار چه ناقهای، چه ناقهنشینی، چه محملی! مریم رکابگیر و خدیجه است پردهدار حسین وای... حتی حسین تکیه بر این شانه میزند خِلقت زنی ندیده بدین گونه استوار آنگونه که علی به نجف اعتبار داد زینب به دشت کربُبلا داد اعتبار پنجاه سال فاطمهی اهلبیت بود زینب که هست فاطمه هم هست ماندگار روز دهم قرارِ خدا با حسین بود اما حسین زودتر آمد سر قرار حسین وای...