
ای کاش این ورق کبودو تاریخ نداشت ای کاش خونهی فاطمه درش میخ نداشت ای کاش ای کاش من چی بگم وقتی هنوز روضهی میخ در داغه یاس علی تو اون هجوم شکسته شد از ساقه میدونی چی میشه گلی که تو آتیشه میدونی چجوری در با لگد وا میشه میدونی یعنی چی بشکنه بار شیشه (ای وای ای وای، ای مادر ای مادر) ای کاش گلی که پرپر شده مادر نبود ای کاش مسیر شعلهها به معجر نبود ای کاش ای کاش مادر زمین خوردنِ تو خیلی برا علی بد شد هرکی تو خونه پا گذاشت از روی چادرت رد شد چی به سرت اومد که بسترت گلگونه چی شده که چهرت از بچههات پنهونه چرا توی کوچه، تا خونه رد خونه (ای وای ای وای، ای مادر ای مادر) ای کاش جواب خوبیِ تو شمشیر نبود ای کاش تو قتل تو این همه تأخیر نبود ای کاش ای کاش ای کاش رو حنجر خشک تو خنجر نبود ای کاش ذبح تو روبروی مادر نبود ای کاش ای کاش تو خسته بودی و سپاه به قتلگاه سرازیر شد با خندههای قاتلت دوباره مادرت پیر شد حالا مگه راهِ نفس زدن وا میشه حالا مگه قاتل از رو تنت پا میشه حالا مگه جسمت تو بوریا جا میشه (سیدِ مظلوم حسین اباعبدالله)