کارمن و تو نیست تا که بگیم از عشق

کار من و تو نیست تا که بگیم از عشق
کار من و تو نیست بگیم که فاطمه کی بود
کار من و تو نیست تا بگیم از یه نور
حوریه‌ی آسمونی تو جسم خاکی بود

مدح تو گفتن کار هیچکی غیر حیدر نیست
اون‌که میگه مدح تو رو باید باشه عاشق
روضه زیاد شنیدم امّا روضه‌تو هیچکی
انقده باز نخونده مثل حضرت صادق

وَ ذأب لحمُها سادات منو ببخشن آب شده تنت
نَحَلُ جِسمَها از جاش پا نمیشه بی‌جونه بدنش

(وای مادرم، مادر مادر مادر مادر)

بانوی آسمون، مادر مهربون
ای که از اسم تو گرفته آبرو پاکی
آینه‌ی حقی، عصمت مطلقی
جرم تو چی بوده که باشه چادرت خاکی

زندگی علی چی‌ شد میون اون کوچه
سوره‌ی کوثری ولی شکسته هر آیه
چه بی‌رمق افتادی تو کنار سجاده
ولی دعا می‌کنی بازم برا همسایه

فدای اشک تو
مادر چرا سه ماهه خم شده قدت
فدای غربتت
اومد برا عیادتت اونی‌که زدت

(وای مادرم، مادر مادر مادر مادر)
****
وسط شعله‌ی کینه‌ی حسودا
بین تاریکی ناتموم دودا
صورت مادرم کبود شد، کبودا

اثر شعله‌ها رو پر چادرت
دود بالا بره نفسش می‌بره 
ای خدا ضربه‌ها ضربه‌ها
به کجا می‌خوره 

آی آتیش، سمت مسمار نرو
ای در، سمت دیوار نرو
ای میخ، کلنجار نرو