عمو جون تا تو بودی سر و سامونی داشتیم

عمو جون تا تو بودی سر و سامونی داشتیم
تا تو رفتی دل پر خونی داشتیم... 

آی اهل عالَم بدونید عمویی دارم
نمی‌دونید که چقدر مهربونه

قامتش تا کهکشونه
نگاهش رنگین کمونه

توی چشمای قشنگش هزار هزار آسمونه
مهربونه مهربونه

وقتی شبا خواب ندارم
روی شونش سر می‌ذارم

تا که خوابم ببره آروم آروم
تو گوشم شعر محبت می‌خونه

وای که چقدر عمو جونم مهربونه
شونه‌هاش بالاتر از هر چی بلندی رو زمینه

عمو جونم میگه ای فرشته ی روی زمین
راه نرو خسته میشی رو شانه هام بشین
روی دوش عمو جون همه دنیا رو ببین

از تو چشماش میخونم که چقدر دوستم داره
از تو چشمام می‌خونم که چقدر دوسش دارم
 بخدا مهربونه بخدا مهربونه

اگه من تب بکنم تاب  نداره
اگه خار تو پام بره خواب نداره

فکر می‌کنم عمو جونم اگر که با ما نباشه
خدا اون روز رو نیاره

هر چی ازش می‌ترسیدم خدایا اومد به سرم
عمو جون رفت آب بیاره خبرش اومد به حرم

عمو جونم تا تو بودی سر و سامونی داشتیم
تا تو رفتی دل پرخونی داشتیم... 

عمو جونم با تو دنیامون قشنگه
عمو جونم بی تو دلها تنگِ تنگه
 
عمو جونم با تو مثل غنچه بودم
عمو جونم بی تو یه یاس کبودم

عمو جونم چرا چشمات روی هم بسته می‌‌شه
زبونم لال نکنه گوشت از صدای من خسته می‌شه

حق داری اما به خدا نمی‌خواستم که بره
خاری به پای تو عمو، من به فدای تو عمو

عمو جونم تا تو بودی غم نیومد
عمو جونم تا تو رفتی ماتم اومد

عمو جونم تا تو بودی سر و سامونی داشتیم
تا تو رفتی دل پر خونی داشتیم

عمو جونم تا تو بودی دشمنامون می‌ترسیدن
تو که رفتی چشم تو رو دور می‌دیدن

ماها گریون بودیم و اونا همه می‌خندیدن
عمو جونم عمو جونم

تا تو بودی چاره داشتیم
کی لباس پاره داشتیم

تو که رفتی ما همه بیچاره شدیم
دنبال زینب همه آواره شدیم
بی گوش و گوشواره شدیم

عمو جونم تا تو بودی غم نداشتیم
تو رو داشتیم مثل بابا دیگه چیزی کم نداشتیم

تو که رفتی سر به صحراها گذاشتی
پا برهنه روی خارا پا گذاشتیم

عمو جونم می‌دونم خیلی مَردی
عمو جونم می‌دونم آشتی کردی

عمو جونم چرا از داغت نمردم
عمو جونم به خدا من آب نخوردم

عمو جونم بی تو ما سامون نداریم
عمو جونم مثل زینب جون نداریم

عمو جونم بی تو هوشی نمونده
عمو جونم دیگه گوشی نمونده

عمو جونم تا تو بودی سر و سامونی داشتیم
تا تو رفتی دل پر خونی داشتیم