عمه سادات بی قراره

عمه‌ی سادات بی قراره
غصه و غم‌هاش بی شماره

تموم غصش غم یاره
تنها امیدش بی پناه

روزای سختی، توی راهه
رو خاک سوزان، پا می‌زاره

ذکر آسمون‌ها
وای زینب، وای زینب، وای زینب

ذکر کهکشون‌ها
وای زینب، وای زینب، وای زینب

ذکر خاک صحرا
وای زینب، وای زینب، وای زینب

ذکر سینه زن‌ها
وای زینب، وای زینب، وای زینب

ذکر ریگ صحرا
وای زینب، وای زینب، وای زینب

شعله می‌کشه خورشید
زمین می‌سوزه از تب

ابرا همه می‌بارن
توی چشای زینب

میون سینه، دلی که تنگه
غم غروب رویاشه

شأن نزولِ سوره‌ی بارون
توی فرات چشماشه

کبوترا بیتابن
تو آغوش محمل‌ها

توی نگاها پیداست
بی قراریِ دل‌ها

از انعکاسِ خبر تلخی
دلِ شریعه بی تاب

رو نیزه‌هایی که بی شمارن
یه سر سرخی می‌تابه

حالت صحرا که عجیبه
غرق سکوتی پر فریبه
پر از نسیم بوی سیبه

غروب سردش پر رازه
مثل شبایی که درازه
سینه‌ی خورشید بی شکیبه

بیا توی آغوشم
داداش پریشونم

توی نگاه تلخت
درد تو رو می‌خونم

عزیز خواهر تب نفس‌هات
دل منو می‌لرزونه

اگه نباشی حتی یه لحظه
تموم دنیا زندونه

دل شوره‌ی من، بی حسابه
بگو که این‌ها، همه خوابه
لشکر دشمن یه سرابه

بقض غریبی تو گلومه
بارون چشمام ناتمومه
پر از سوال بی جوابه

تنها امیدش بی پناهه
روزای سختی توی راهه
رو خاک سوزان پا می‌زاره

کبوترا بی تابن
تو آغوش محمل‌ها

توی نگاها پیداست
بی قراری دل‌ها

از انعکاس خبر تلخی‌
دل شریعه بی تاب

رو نیزه‌هایی که بی شمارن
یه سرسرخی می تابه

حالت صحرا که عجیبه
غرق سکوتی پر فریبه
پر از نسیم بوی سیبه

غروب سردش پر رازه
مثل شبایی که درازه
سینه‌ی خورشید بی شکیبه