بلای نعش تو پسرم می‌خورم زمین

بالای نعش تو پسرم می‌خورم زمین
آتش گرفته این جگرم می‌خورم زمین

مویم سپید گشته چنین قد کشیده‌ای
حق دارم ای پسرم پدرم می‌خورم زمین

دست خودم نبود که با زانو آمدم
پیچیده درد درکمرم می‌خورم زمین

با پهلوی شکسته‌ی تو زنده می‌شود
داغ مدینه درنظرم می‌خورم زمین