گره به کار فِتاده گره‌گشای همه

گره به کار فِتاده گره‌گشای همه
صدات می‌زنم ای اِسمُهُ دوای همه

اگر غلام تو هستند، منم غلام همه
اگر گدای تو هستند، منم گدای همه

قسم به کعبه!، تعجّب نمی‌کند کعبه
اگر مراد تو باشی زِ ربّنای همه

رسول گفت: که یک‌هشتم عدس کافی‌ست
محبّت اسدالله برای همه

قبول کردن و رَد کردنش به دستِ علی‌ست
نخست سمت نجف می‌رود دعاى همه

سر مرا به دو تا سنگ بند مکن
نجف براى من و کعبه هم براى همه

على‌پرستى ما بندگان اگر کفر است
چرا مشاهده کرد در على، خداى همه؟!

خدا نیاز ندارد عبادت ما را
نماز خوانده على یک‌تنه به جاى همه

یا علی و یا علی...

*****

ای صبح امید یا اباعبدالله
ای شاه شهید یا اباعبدالله 
در عالَم دل مدح تو می‌فرماید 
قرآن مجید یا اباعبدالله 

*****

خدا به این جهان اگر رنگ و لعاب می‌دهد
به عشق خانواده‌ی ابوتراب می‌دهد

قرار شد بهشت را به نام نوکران کنند
وگرنه مُزد گریه را علی‌الحساب می‌دهد

خدا به احترام تو به هر که زائرت شود
به زیر قُبّه‌ات دعای مستجاب می‌دهد

به هر کسی که رُو زدم، فقط مرا جواب کرد
ضریح توست خواهش مرا جواب می‌دهد

ورود باب قبله و خروج باب علقمه
هر آن‌چه باب مِیل بود، از این دو باب می‌دهد

تو تشنه‌ی فرات نه، فرات تشنه‌ی تو بود
لب کویرِ خشک تو به آب، آب می‌دهد

چقدر در خیال خود دروغ روضه خوانده‌ام
هلال می‌رسد به تو دو قطره آب می‌دهد

به سوگواری تنَت جوابِ رد به سایه داد
رُباب درس معرفت به آفتاب می‌دهد

*****

(دروغ روضه بخوانم، شمر آبش داد!
سَنان رسید ولی باادب جوابش داد

دروغ روضه بخوانم، دست و پا نزده
حسینِ فاطمه را تشنه‌لب صدا نزده)
...
(آنها تو را زدند غرور علی شکست
آری شکستنی‌ست غرور دلاوران)
...
(حسین آقام
همه می‌رن تو می‌مونی برام)