(حسینا کربلایت عرش اعلاست پذیرای محبّان تو زهراست)۲ حسینا هیئت تو باب توبه است که اسباب خداجویی مهیّاست حسینا بی تو هیچم، بی تو پستم که بی تو نوکره آلوده و سست حسینا پیش مردم گر عزیزم تمام احترامم از تو آقاست حسینا اشک را از ما نگیر که این سرمایهی ما در هر دو دنیاست (حسین جان، حسین جان)۴