
به سمت گودال از خیمه دویدم من شمر جلوتر بود دیر رسیدم من سر تو دعوا بود ناله کشیدم من سر تو رو بردن دیر رسیدن من اگه کبوتر بودم دوست داشتم تو آسمون مشهد بپرم و باشم جلد مرقد یه لونه کوچیکم واسه خودم میساختم رو گنبد اگه کبوتر بودم دوست داشتم که دل ازت میبردم آب و دونه تو صحنت میخوردم آخرشم رو بومت پرامو وا میکردم و میمردم قربون کبوترای حرمت امام رضا قربون این همه لطف و کرمت من اگه آهو بودم دوست داشتم که تو باشی صیادم میون دام تو میافتادم شما فقط لب تر کن واسه شکار آمادم تو سکرات موتم قول دادی که میرسی به دادم وقتی تو سینه حبس فریادم آرزومه اون ساعت ببینم آقا رو پات افتادم ضامن آهو شدی ضمانت منم بکن تو محال نوکرتو رها کنی