منظر دلهای ماست، کرببلای حسین مرغ دل ما زند، پر به هوای حسین یک نگه کربلا، بِه بُود از صد بهشت جنت اهل دل است، صحن و سرای حسین ملک سلیمان بوَد، در نظرش بی بها هر که گدایی کند، پیش گدای حسین خنده کنان میرود، روز جزا در بهشت هر که به دنیا کند، گریه برای حسین چون به عزاخانهاش، پا نهی آهسته نِه بال ملائک بوَد، فرش عزای حسین