غم عشقت بیابان پرورم کرد

غم عشقت بیابان‌ پرورم کرد 
هوای عشقت بی بال و پرم کرد 
به مو گفتی، صبوری کن، صبوری
صبوری طرف خاکی بر سرم کرد  
حسین جانم، حسین جانم، حسین جان
*****
مو که افسرده حالم چون ننالم
شکسته پر و بالم چون ننالم 
همه گویند زینب ناله کم کن 
ته آیی در خیالم چون ننالم 
حسین جانم، حسین جانم، حسین جان
*****
رو سیاهم، پریشونم مثل حر اومدم غرق خجالت
گنهکارم، غلط کردم، بیا ندید بگیر جون سه ساله‌ات
بغل وا کن پناه بی‌کَسی‌های منی ارباب
بغل وا کن گریزونم از این دنیا منو دریاب
بغل وا کن تو چشمه‌سار نوری و منم مرداب
بغل وا کن، بغل وا کن 
دست من هم بگیر ببر همراه اکبرت حسین 
قربونی کن منو بشم پیش مرگ اصغرت حسین 
آبروی دو عالم