شب قدر آمده و آمده‌ام محضر تو
به امیدِ کَرَمت آمده‌ام در برِ تو
از کَرَم‌خانه‌ی تو لطف و کَرَم می‌ریزد
در سحر بنده به امیدِ تو بر‌می‌خیزد
من کجا و شب قدرِ تو کجا خالقِ من
سر خوان تو نشستن نبوَد لایق من
خواب غفلت همه‌ی عمر، زمین‌گیرم کرد
به تباهی سپری گشت و مرا پیرم کرد
من زمین خورده‌ام و عبد پریشان هستم
شبِ قدر است ببین خسته ز عصیان هستم
کن نگاهی تو به این حال گدای خسته
روسیاهم ز گناهان و دلم بشکسته
در شب قدر که خواندی تو مرا وقت سحر
پیش زهرا مادرم تو آبرویم را بخر
بأبی أنتَ و اُمّی یا اباعبدالله...
