تو کویرِ پُر از تبِ بیابون
آسمونِ چشام گرفته بارون
با دل خسته با چشم گریون
مادری داره دَمِ حسین جون
تا دلم خونه، چشام غزل‌خونه
غمی نمی‌مونه به پای ارباب
به دَمِ یارم همیشه بیدارم
به گوشِ دل دارم صدای ارباب
جز به یاد تو ای شهید مظلوم
دلِ بی‌قرارِ من نمی‌شه آروم
گره کور کارمو تو وا کن
دل آشفته‌ی منو نیگا کن
منو از دام این و اون رها کن
منو مثل شهیدا سر به راه کن
به تو دل بستم غریبم و خسته‌م
ببین دوتا دستم شده دخیلت
می‌شه آقا‌جون میون موج خون
بِدم تو راهت جون، بشم قتیلت
دل من بی‌قرارِ یک نگاته
سرِ من خاکِ راهِ کربلاته
با تَوَلّای تو غرق غرورم
شور عشق تو کرده با شعورم
از بلاها و فتنه‌ها به دورم
تا به پای غمِ تو غرق شورم
من پریشانِ نگاه گریانِ
لبای عطشانِ تواَم حسین جان
تا گرفتارم به دام تو یارم
تویی نگهدارم به دورِ دوران
دنیا دنیا اگه قمر بباره
قمر فاطمه همتا نداره...
