بین مقتل غرق خون افتادی و تشنه ترینی
زینت دوش پیمبر واسه چی روی زمینی
پیکرت رو به عصا و نیزه و خنجر سِپُردن
خواهرت زینب بمیره که غریب گیرت آوردن
به چه جرمی
اینجور تنت رو زیر و رو کردن
توو دهنت نیزه فرو کردن
لگد زدن حتی به پهلوت
به چه جرمی
با پا تنت رو جابجا کردن
توو بدنت نیزه رو تا کردن
پنجه کشیدن به سر و روت
(چقد نامرده این دشمن
حسین من حسین من)...
تا رو سینت پا گذاشت با چکمه، روزم رو سیا کرد
التماسم رو شنید اما سرت رو باز جدا کرد
فکرشم حتی نمی‌کردم که اینقد وحشیونه
اینجوری ذبحت کنن این نانجیبای زمونه
به چه جرمی
فقط برا بُریدن یک سر
دوازده ضربه زد با اون خنجر
یه نانجیبِ بی سرُوپا
به چه جرمی
رگای حنجرت ز هم پاشید
اعضای پیکرت ز هم پاشید
فقط برای مال دنیا
(روی نیزه سَرُ و بُردن
حسین من حسین من)...
داره چشمم می‌بینه اما دلم باور نداره
دیگه چی می‌خوان از اون جسمی که حتی سر نداره
این کجا مرسومه یک لشکر رو یه پیکر بریزه
هرکسی که اومده دنبال تاراجه یه چیزه
به چه جرمی
عمامه و عباتو دزدیدن
پیراهن و رداتو دزدین
عریان رهات کردن توو گودال
به چه جرمی
تو رو ازم گرفتن این اوباش
نبینی این صحنه رو تو ای کاش
غارت گوشواره و خلخال
(جلو چشمم تو رو کُشتن
حسین من حسین من)...
خنجری بر قلب بی‌قرار ختم المرسلین خورد
از هجوم نیزه‌ها با صورت از مرکب زمین خورد
گوییا که زخم نیزه شهپر روح الامین خورد
وای از اون سنگی که اومد مستقیماً به جبین خورد
بمیرم که
محاسنش دوباره گلگون شد
زمین و آسمون پریشون شد
زینب رو تل دل نگرون شد
بمیرم که
به سنگ کین شکسته آیینه
تیر سه شعبه خورد توی سینه
قلب حسین غرق به خون شد
(پریشون زینب کبری
واویلا آه و واویلا)...
وای من از ساعتی که واسه‌ی غارت اموال
عده‌ای بی سر و پا با همدیگه ریختن توو گودال
بیقرارن انبیا و اولیا و آل طاها
پیکر شاه دو عالم مونده زیر دست و پاها
به یکباره
گریون شدن تموم موجودات
داره می‌بینه عمه سادات
شمرِ لعین داره می‌خنده
حسینش رو
داره می‌بینه که لبِ تشنه
دست و پا می‌زنه زیرِ دشنه
صدای مادرش بلنده
(به سینه می‌زنه زهرا
واویلا آه و واویلا)...
