
شام سیاه بودن، صبح سپید بودن حال بدی است بین، بیم و امید بودن آن سو فقط سیاهی، آشفتگی تباهی حتی اگر نخواهی، باید پلید بودن این سو امام تنهاست، لب تشنه بین اعداست وقتی مراد اینجاست، باید مرید بودن این معرکه مهیاست، این انتخاب با ماست یا با حسین بودن، یا با یزید بودن یا ذلت یزیدی، یا عزت حسینی یا روسیاه بودن، یا روسفید بودن یا اباعبدالله...