به اولین روزه‌ی اباعبدالله
به مجلس روضه‌ی اباعبدالله
حلالم کن ای خدا ندارم دیگه
قسم به اندازه‌ی اباعبدالله
تا این اسمو دلم میگه
صدامو می‌شنوی دیگه
ببین میشه همین آروم جونم
عجب آرامشی دارم
با گریه خواهشی دارم
می‌خوام با سوز دل بازم بخونم
بغل وا کن، که پناه خودمی
بغل وا کن، تکیه‌گاه خودمی
حسین، یا اباعبدالله...
تو میخری ناله‌ی دل این نوکر
به تکرار ناله‌ی غریب مادر
تو تکرار ضربه‌های تیغ و خنجر
به تکرار ناله‌ی غریب مادر
صدای خسته‌ی خواهر
دوباره خاکیه مادر
نگم شام غریبان حرم رو
همش یادِ تو می‌افتم
چقد با ذوالجناح گفتم
کجا انداختی جانِ حرم رو
ذولجناحا، از چه رنگت باختی
جان زینب را کجا انداختی
حسین، یا اباعبدالله...
