ای باعث حیرتِ قنبر

ای باعث حیرتِ قنبر
ای فاتحِ غزوه‌ی خیبر
وقتی میری، تو دل لشکر
می‌کِشه فریاد، خود پیغمبر
مرحبا حیدر، مرحبا حیدر...

مرحب سرگردون، دست و پا گم کرده
ذوالفقارم داره دور علی می‌گرده
تو چقد بی‌باکی، ای علیِ عمرانی
اون صحابه‌ای که شد دشمنِ تو نامرده

دلبرم علی، تاج سرم علی
اسمت رو من با وضو می‌بَرم علی
تا می‌بَرم اسمتو، غیرتی می‌شم
چون پاک بوده دامن مادرم علی

علی مولا...

لشکر تهی می‌کنه قالب
کردن فرار اون دو تا غاصب
جنگیدی با یه دل راغب
رحمت به روح ابوطالب
اسدالغالب...

مرد اونه که تو نَبَرد، یه‌تنه می‌مونه
عوض این‌ که بره جا بزنه، می‌مونه
بقیه در رفتن، فقط علی موند و علی
تا ابد نام علی رو مأذنه می‌مونه

جاودان علی، سِرّ اذان علی
میگم علی‌جان، خدا میگه جان علی
خندق اگه جبرئیل حائلش نبود
می‌شد با ضربت تو، دو قسمت جهان علی

علی مولا...

یارا یارا، یارا یارا یه شبم صحن نجف بطلب ما را
جانا جانا، جانا جانا برم آن لشکر زلفِ چلیپا را

اون خوشه‌ی انگور چیه که روی ضریته
رو سینه‌ی من نقش مدال نوکریته
بابام تو‌ گوشم گفت اگه مست این آقایی
یادت باشه از دامن پاک مادریته

قَدَر قدرت علی و مالک جنّت علی
تو کَندی خیبرو فقط با یه حرکت علی
چه عشقی می‌کنه خدا با هر ضربت علی
تو جنگیدی و دومی گرفت لکنت، علی

علی مولا، علی علی علی مولا علی...

دل جز با عشقت مدهوش نمی‌شود
کعبه‌ای مثل شش‌گوش نمی‌شود
حسین حسین حسین
نوری که هرگز خاموش نمی‌شود

و لا یطبعُ نورُک، یا اباعبدالله
و لا یقلّبُ بابُک، یا اباعبدالله
درِ این خونه بازه، یا اباعبدالله
حرم قبله‌ی رازه، یا اباعبدالله

از این دَر کس بی‌دوا، نمی‌رود
با دست خالی گدا، نمی‌رود
حسین حسین حسین
دل جایی جز کربلا نمی‌رود

و لا یُدرَکُ وصفُک، یا اباعبدالله
و لا یوسفُ شأنک، یا اباعبدالله
غلامم به تو مولا، یا اباعبدالله
سلامم به تو آقا، یا اباعبدالله

جز راهت عاشق قدم نمی‌زند
بر بام دیگر عَلم نمی‌زند
حسین حسین حسین
نوکر از غیر تو دَم نمی‌زند

و نحنُ عُشّاقک، یا اباعبدالله
و ما احلی اسمُک، یا اباعبدالله
تو عشق دیرینی، یا اباعبدالله
چه اسم شیرینی، یا اباعبدالله

تا مسیرم به درِ خانه‌ات افتاد حسین
خانه آباد شدم، خانه‌ات آباد حسین