اگر عبدِ گنهکارم، تو را دارم چه غم دارم؟

اگر عبدِ گنهکارم، تو را دارم چه غم دارم؟
اگر مرغ گرفتارم، تو را دارم چه غم دارم؟

اگر آلود و پَستم و گَر خالی بوَد دستم 
اگر سنگین بوَد بارم، تو را دارم چه غم دارم؟

اگر عبدِ گنهکارم، تو را دارم چه غم دارم؟

کی‌ام من، عبدِ شرمنده، سیَه روی و سرافکنده
که با این جرم بسیارم، تو را دارم چه غم دارم؟

اگر عبدِ گنهکارم، تو را دارم چه غم دارم؟

تهی از برگ و از بارم، میان لاله‌ها خارم
نباشد کس خریدارم، تو را دارم چه غم دارم؟

تو ستّارُ العیوب هستی، تو غفّارُ الذنوب هستی
اَلا ستّار و غفّارم، تو را دارم چه غم دارم؟

اگر عبدِ گنهکارم، تو را دارم چه غم دارم

نگهبانِ حرم عباس، امیدِ خواهرم عباس
پناهِ لشکرم عباس، تو را دارم چه غم دارم؟

چه‌سان نَعشِ تو بَردارم؟ چه‌سان رو دَر حرم آرَم؟
اَبَالفضل ای علمدارم تو را دارم چه غم دارم؟