یا اباعبدالله یا اباعبدالله

ابا عبدالله یا اباعبدالله، ابا عبدالله یا ابا عبدلله

(ما را که دور از تو بختی سیاه داریم
قدری نگاهمان کن ما گناه داریم)۲

ای حسین، ای حسین 
(تظاهر می‌کند از چشم من نمی‌خواند)۲
که عاشق پیشه‌اش را آشنایی ساده می‌خواند

من از دلتنگی‌ام چیزی نخواهم گفت می‌ترسم
که این حجم از پریشانی دل او را برنجاند

مرا دیوانه‌تر کن، مرا دیوانه‌تر از پیش کن در عشق حرفی نیست
مگر دیوانه‌بازی‌های من، او را بخنداند

دل از وقتی که رازش را به او گفته‌اس بی‌تاب‌اس
مدام از خویش می‌پرسد که می‌ماند؟ نمی‌ماند؟ اباعبدالله

من آغوشی به روی مرگ وا کردم
ولی افسوس،(که یک عمر است خوشبختی مرا از خویش می‌راند)۲

اباعبدالله یا اباعبدالله، اباعبدالله یا اباعبدالله

ماجرای دل نمی‌گفتم به خلق
آب چشمم ترجمانی می‌کند اباعبدالله

اباعبدالله یا اباعبدالله، ابا عبدالله یا اباعبدالله

ای حسین