هرجا که به پرچمش نگاه تو افتاد

هرجا که به پرچمش نگاه تو افتاد حرم رقیست
تنها حرمی که روضه‌خون نمی‌خواد حرم رقیست

اومدم زیارتت با گریه و با زاری
تو هنوزم وسط بازاری
خیلی روضه‌ی نگفته داری وای

سلام خانوم اَیَّتُهَا الصدیقة الشهیده
ای نوه‌ی مادر قد خمیده
گنبدتم مثل موهات سفیده

تموم خرابه غرق غم شده
یه شیرین‌زبون دیگه کم شده

یه امامزاده توی خرابه موند
حالا دیگه خرابه حرم شده

طفل دلشکسته کی دیده کسی
یه سه ساله خسته کی دیده کسی

اینارم اگه یه روز دیده باشی
تشییع نشسته کی دیده کسی

عمه از غم دست روی کمر داره
از کبودی تنش خبر داره

رباب از رو تجربه بهش می‌گفت
قبرشو عمیق بِکَن خطر داره
(کاشکی ما هم فکر آینده بودیم 
قبر بچه مو عمیق کنده بودیم)

حسین آه آه آه...