قمر اگه روتو بپوشونی گم میشه سحر

قمر اگه روتو بپوشونی گم میشه سحر
نمی‌ذاری روی دل هیچ کسی اثر
روزِ هیچکی شروع نمی‌شه اگر، تو نقاب بزنی

هوا، تو هوای دَمِ تو نفس می‌شه دعا
میره با دوتا دستِ تو محضرِ خدا
که به قول عراقیا تو غم و بلا، تو امام منی

من تا که نفس دارم
از غیر تو بیزارم
دَم‌ دَم همه دَم مستم
مستِ یلِ بی‌دستم

مست و قلندر منم منم من
چاکر و نوکر منم منم من
ابنُ الحیدر تویی تویی تو
ما فوق بشر تویی تویی تو
پشت درِ خانه‌ی تو عمری
زننده‌ی در منم منم من

یا ابوفاضل مدد...

فقط خدا کم نمیاره تو مدح لغت
تویی دریا که پاشو می‌ذاره توی شط
واسه‌ی تو تموم جهان می‌شه به خط 
که به آب بزنی

شرف با تو معنا می‌گیره زمانی که طرف
می‌شی با عدو و می‌شه چشم تو هدف
وصیت به تو کرده شهنشاه نجف، که نقاب بزنی

وقتی مژه‌هات تیره
ابروت دو تا شمشیره
از تو عدو دلخونه
اشهد داره می‌خونه

تشنه‌ی سقّا منم منم من
مست تماشا منم منم من
کفیل زینب تویی تویی تو
ربّ مؤدّب تویی تویی تو

سحاب رحمت اگر تو هستی
کویر تنها منم منم من
منم منم من مست و قلندر
منم منم من