
بیتفاوت میگذشتیم ما از این کوچهها پشتِ مرکب میدویدی پیش چشمای ما آه خدا میدونه مادرِ تو چه حالی داشت تو اون دقایق با دستِ بسته پابرهنه زمین میخورد امامِ صادق میون اون همه آتیش، دعا کردی با آهِ غم مبادا که به دخترهات، بیفته چشم نامحرم شده دنیا ازت محروم، امام صادق مظلوم... شصت و پنج ساله که داغِت، غربت فاطمهست گریههای تو دلیلش صورت فاطمهست آه کبودیِ نگاهِ مادر نگاهتو به غم نشونده گفتی یه روز مادرِ من رو کسی روی زمین کشونده همه دیدن که مادر رو یکی میزد جلو حیدر همه دیدن علی میسوخت علی میسوخت کنار در شده دنیا ازت محروم، امام صادق مظلوم... استنادِ ما به چشم گریهدارِ توئه روضههای خونگیمون یادگار توئه آه محاسنِ تو خیسِ اشک شد اسم حسین اومد دوباره شونهی تو به لرزه افتاد به یاد طفلِ شیرخواره سفیدیِ گلو رو کاش میپوشوندش میپوشوندش رباب ای کاش زیر آفتاب نمیموندش نمیموندش امام صادق مظلوم...