
روی زلف نسیم، این خبره از قدیم حسن مجتبی اومد و ماه خدا لقبش نوکرا، شد رمضانالکریم مثل عقیقی که یمنش یه چیز دیگهست این خونواده هم حسنش یه چیز دیگهست (دلمو به دریا میزنم یه افطاری منم ایشالا مهمون آستان قدس حسنم)۳ هستی حیدره این نفس مادره پسر فاطمه صاحب این عالمه امید ما همه توی صف محشره (دلمو به دریا میزنم یه افطاری منم ایشالا مهمون آستان قدس حسنم)۳ همنوا با بارون، دم بگیر از دلوجون کریمِ بیبدل، اومده نَهرعسل یل جنگ جمل، مرد سکوت و میدون پیش این آقا من همیشه به زیر دِینم لطف حسن بوده اگه نوکر حسینم عاشقتم اهل قرنم، فداییت یه تنم خوشم جاروکشِ آستان قدسِ حسنم (دلمو به دریا میزنم یه افطاری منم ایشالا مهمونِ آستان قدس حسنم)۳