رفتمو دورامو زدم

رفتم و دورامو زدم
ولی بازم اومدم رو فرش روضت نشستم
دستمو بگیر آقا می‌دونی که خالیه دستم
بغلم کن آقا که من از زمونه خیلی خسته‌ام
خالیه دستم 

صدام و می‌شنوی یا نه 
مثل همیشه غم‌هام و می‌بری یا نه
می‌دونم راه و غلط رفتم
آبرودار آبروم و می‌خری یا نه 

رفیقم تو غم و سختی 
وقتی دارمت همینه تَهِ خوشبختی
بغل وا کن واسم که
توی آغوشت آسون می‌شه هر سختی

****

من هنوز نوکرتم
برا تو جونمو میدم اگه قابل بدونی
راهو کج میرم ولی باز منو سمتت می‌کشونی
کی می‌شه منو جلو بابُ القبله برسونی

چشامو وا کنم رو به
اون ضریحی که کنارش خال من خوبه
تو که از هرکسی بهتر می‌دونی آقا
این دلِ من برا تو، تو سینه می‌کوبه

دلمو تا حرمت برده
اون نسیمی که جلو درِ حرم به صورتم خورده
حتی رویاشم شیرینه
خوش به خال اون کسی که تو حرم مرده

بغلم کن که به آغوش خودت محتاجم
به نگاه معصیت‌پوشِ خودت محتاجم