بانوی کرامت و حیا معصومه
آئینه‌ی حضرت رضا معصومه
بر رشته‌ی چادر تو بستیم دخیل
فی الجنة اشفعی لنا معصومه
*****
امشب شمیم آمدن گل رسیده است
یعنی گلی به گلشن هستی دمیده است
جان بخش‌تر ز رایحه‌ی گلشن بهشت
بر ما نسیم مرحمت حق وزیده است
از آسمان هفتم خود نور کردگار
خطی ز نور تا به مدینه کشیده است
مهری به روشنایی آیینه‌ی عفاف
از نور لایزال خودش آفریده است
در آسمان نوشت که معصومه نام اوست
نامی که روشنایی قدر و مقام اوست
موسی که از رسیدن او باخبر شده
در طور خویش شاهد نور شجر شده
لبخند گرم او به همه می‌دهد نشان
آثار شادمانی او بیشتر شده
از نجم ثاقبی که دمیده به دامنش
آغوش نجمه جلوه گه آن قمر شده
به شکرانه‌ی شکفتن آن بانوی عفاف
موسی نشسته گرم نماز سحر شده
خیل فرشتگان به فلک مات مانده‌اند
از آسمان به مقدم او گل فشانده‌اند
ای دل مدینه از همه‌جا دیدنی‌تر است
از کعبه از محیط صفا دیدنی‌تر است
رو کن بر این حریم که از مسجدالحرام
این قبله‌گاه اهل ولا دیدنی‌تر است
او سیب سرخ گلشن موسی بن جعفر است
یعنی که از بهشت وفا دیدنی‌تر است
از هرکه شادمان شده در این بهار عشق
گل خنده‌ی امام رضا دیدنی‌تر است
رو بر حریم قدسی این دلنواز کن
عیدی دهد امام تو دستی دراز کن
این فاطمی نسب که بُود فاطمی مرام
آیینه‌ای ز عصمت او را گرفته وام
من عاجزم ز درک مقام کسی که هست
هم بر امام دختر و هم خواهر امام
او آن کریمه است که از وی ز حق بُود
خیر کثیر بر همه عالم علی الدّوام
هر روز در حریم بهشتی او ز عرش
خیل ملک رسد حضورش به احترام
زیبد به او که آیینه‌ی ذات کوثر است
او کوثر مقدس موسی بن جعفر است
ای افتخار مکتب قرآن خوش آمدی
ای خواهر امام خراسان خوش آمدی
هرچند در مدینه شکفتی چو گل ولی
بانوی آفتابی ایران خوش آمدی
گنجینه‌ی عفاف و شرف‌نامه‌ی حیات
آیینه‌ی نجابت و ایمان خوش آمدی
بال فرشتگان خدا فرش راه توست
روشن‌ترین سپیده‌ی دل‌ها نگاه توست
شهر علوم قم ز تو و خود علیمه‌ای
در علم و فصل و دانش و تقوا فهیمه‌ای
گویند عالمان جهان بر تو عالمه
اجداد تو حکیم جهان تو حکیمه‌ای
قدرت فزون‌تر است از آنچه سروده‌اند
ساره چو هاجر است بر این درد ندیمه‌ای
حاجت رواست سائل درگاه جود تو
از بس رئوف هستی و بس‌که کریمه‌ای
هرکس غریب بر درت آمد غریب نیست
از چشمه‌ی عنایت تو بی نصیب نیست
