می‌رسونه دلو امشب به مرادش

می‌رسونه دلو امشب به مرادش
بس که خوبه با گدایِ خونه زادش

از امام رضا می‌گیره حاجتاشو
هر کی آقا رو قسم داد به جوادش

نگام به سمت کسی نیست دلم به نام جواده
کسی که فکر منم هست آقام امام جواده

تو ماورای صفاتی به لطف و جودِ سرآمد
گدای لطف تواَم یا جوادِ آل محمد

به عشق امام جواد به عشق امام حسین
دلم می‌ره کربلا دلم می‌ره کاظمین

با لب تشنه تو حجره می‌ره از حال
روی خاکِ نیمه‌جون و بی پر و بال

پیکرش سه روز می‌مونه زیر آفتاب
پشتِ‌بوم خونه میشه مثل گودال

آقام که خیلی غریبه آقا که سنی نداره
داره تو این دَمِ آخر رو خاک، سرش رو می‌ذاره

دو سر شکست و دلِ ما شکسته خسته و غم‌بار
سری به سنگ حرامی سری به گوشه دیوار

به عشق امام جواد به عشق امام حسین
دلم می‌ره کربلا دلم می‌ره کاظمین

کاشکی قدر نوکریمو می‌دونستم
حقّ سفره‌ی کریمو می‌دونستم

محضر امام حسینه همه عالَم
کاشکی حرمت حریمو می‌دونستم

وفا ندیدی و دیدم جفا دیدی و ندیدم
شکستم و نشکستی، بریدی و نبریدم

سَلِ المَصانع رَکباً تَهیم فی الفَلَواتی
تو قدرآب چه دانی که در کنار فراتی

زار می‌زنم حسین جار می‌زنم حسین
ببین هر جا می‌رم هوار می‌زنم حسین