جوون امام رضا میخونه

مظلوم وا اماما...
شهید وا اماما... 

(جوون امام رضا می‌خونه کجایی مادر من)۲
روی خاک حجره غریبونه(می‌سوزه پیکر من)۲
(چشام گریونه، دلم پُرخونه، لبام روضه می‌خونه)۲

ای خدا! خون شده دلِ دلبرِ رضا
از عطش، خم شده گُلِ پَرپَرِ رضا
دست و پا، می‌زنه علی‌اکبرِ رضا
واویلا... 

(کبوترا تو آسمون با هم پرها رو وا می‌کنن)۲
یه سایه‌بونی رو تنه آقا میان به پا می‌کنن
پرها رو وا می‌کنن

توی آفتاب، دلش بی‌تابه، هنوز تشنه‌ی آبه
آسمون محو دیدنه روی ماهشه
عمریه درد بی‌کسی تو نگاهشه 
وایِ من! خونه‌ی خودش قتلگاهشه 

ای خدا! خون شده دلِ دلبرِ رضا
از عطش، خم شده گُلِ پَرپَرِ رضا
دست و پا، می‌زنه علی‌اکبرِ رضا
واویلا... 

من پای خود ز سوز عطش بر زمین زدم
او هم به پایکوبیه خود افتخار کرد
من از شراره‌ی جگرم ناله‌ می‌زدم
او می‌شنید و خنده‌ی دیوانه‌وار کرد 

(می‌مونه بی‌غسل و کفن اینجا سه روز اگه بدنش
شبیه حسین نمی‌شه غارت انگشتر و پیرهنش)۲

داره می‌میره از آه می‌گیره دلش کربلا می‌ره
افتاده از بام خونه تا پیکر آقا 
شادی کرد تو کوچه چقدر همسر آقا 
اما کی رفته رو نوک نی سَرِ آقا

سر حسین به نیزه‌ها
(رأس حسین به نیزه‌ها)۲