
پر میزنم تا بابُ المراد گرفتم از لطفتو زیاد نوشته روی قلب عاشقم فداییِ امام جواد یه دعای صاف و ساده گریههای بیاراده بهترین خاطرههام از گذرِ بابُ الجواده تنها نه اینکه پناهِ ما تویی درمونِ دردِ امام رضا تویی اونکسی که اینهمه سالِ منو برده کربلا تویی جانِ جانانِ ما، جانم ابنُ الرضا... آه ای علی اکبرِ رضا آتیش به قلب پدر زدی شبیه زهرا جوون جوون رو خاکِ حجره پرپر زدی تو امام عالمینی، کار دنیای خرابو مِهر مادر تو آبه، روبهروت میریزن آبو آه ای مظلومِ غریبِ بیگناه زهرا پیش بدنت میکشه آه میخندن دور و برت که این اتاق بشه مثل قتلگاه داغِ بیانتها، جانم ابنُ الرضا... جانِ جانانِ ما، جانم ابنُ الرضا... ای تکیهگاهِ فردای من دعای روز و شبهای من به من که بی آبرو شدم آبرو میده اشکای من آرزومه اشک روضه بشه تقدیر من امسال الهی یه شب بمیرم پای روضههای گودال ویلی ویلی اَیُّهَاالشَیبُ الخَضیب افتادی تو مقتل ای خَدُُالتَریب زهرا میدید بدن بیکفنت روی خاکی ای غریب یا رَبَّ العالمین قسمت کن اربعین...