خزان دل

گُنَه‌کارم گُنَه‌کارم پریشانم پشیمانم
تو می‌دانی نه سر مانده نه سامانم پشیمانم

قبول است این که بد کردم
خزانم خسته‌ام زردم
کویرم تشنه‌ام دردم
بیابانم پشیمانم

از این‌که زیر قولم می‌زنم باید ببخشی تو
از اینکه پای عهد خود نمی‌مانم پشیمانم

شنیدم شرط توبه نم نم اشک است پس امشب
شهادت می‌دهد باران چشمانم پشیمانم

به خاطر خواهی‌ام یا رب گناهم را ببخش امشب
که من عمری غلام شاه عطشانم پشیمانم

گُریز روضه جان‌سوز و سکینه با خودش می‌گفت
از اینکه مشک دادم به عمو جانم پشیمانم

عمو جان غنچه‌ها نشکفته پژمرد
به روی دست عمه دختری مُرد

مرا یک حرف باشد با تو آن هم
اگر بودی کسی سیلی نمی‌خورد