بابا سیچی نمیای کنج خراوئَه بی کس و کارم
قامتم خم بیه د هجر تو و ناله بیه کارم
کفتر بی بال و پری، زخمی و بی لونه مِِنِم
بی قرار و زار غمین، کنج ای ویروونه منم
ای زندگی بی تو، چه تلخ و دلگیره
اگر نٰیای بابا، رقیه میمیره
بابا حوسه ...
بعد تو دخترته، تا دم مرگ وا تازیونه زن
نگُتِن طفل صغیر ناتِوونه، حونه و حونه زن
وقتی که اومان و حرم، قلبِ مو د سینه کِنِس
خیمَه‌یا که تَش گِرِتِن، ترسِیسم دُشمه می‌خَنِس
چه زجری کشیمه، دِ دس ای مردِم
کاش دونِسی بابا چَنی کتک حردِم
بابا حوسه ...
عمه می‌گُت که بابات رته سفر، دَ وِر نمی‌گردَه
طاقتم خیلی کمه هوم دم مه، اشک و غم و دردَه
تا نمردم د غمت، سر و ای ویرونه بزه
پاک بکو اشک چشیام، میامه هم شونه بزه
مه منتظر بیمَه بیای و دیدارِم
مِنه بغل بِیری سی اخرین بارِم
