رو دوش عموش داره آرامش

رو دوش عموش داره آرامش 
رقیه رو می‌گم، رقیه رو می‌گم
بابا اونیه که من می‌خوامش 
رقیه رو می‌گم، رقیه رو می‌گم

یه بهشتِ بی‌سرابه 
نفس و جونِ ربابه
شبا رو پَرِ فرشته
با ستاره‌ها می‌خوابه 

دردونه‌‌ی اباالفضل
تا ستاره می‌چینه رو شونه‌ی اباالفضل
شد چراغ خیمه‌گاه و خونه‌ی اباالفضل
از امیدِ غیرتِ مردونه‌ی اباالفضل

با رقیه سادات...

پا به پاش امام حسین می‌خنده
رقیه رو می‌گم، رقیه رو می‌گم
تا که روسری به سر می‌بنده 
رقیه رو می‌گم، رقیه رو می‌گم

ماهِ ماهِ آسمونه
با یه ناز دخترونه
واسه‌ی علی‌اصغر 
شبا لالایی می‌خونه

سرمایه‌ی اباالفضل
آرومه همیشه زیر سایه‌ی اباالفضل 
بین خیمه‌ها شده همسایه‌ی اباالفضل 
واسه عشق قشنگ‌ترین آرایه‌ی اباالفضل 

دوسِش دارم یه عالمه، دختر پادشاهمه 
گداییِ درِ خونه‌‌اش کار هزارتا حاتمه
هزارتا حاتمم کمه کار تمومِ عالَمه