تا گفتم حرم نداره، دلمو صحنش کرد
دنیا سفره‌ی حسن بود، که خدا پهنش کرد
خورشید، سرِ سفره‌ی تو نورانی شد
دریا، با رجزهای تو طوفانی شد
اصلاً واسه غربتِ تو دلواپس بود
اَبری که دلش گرفت و بارانی شد
سِبط اول و امام ثانی و مقتدای ثالثی حسن
تو برام همه کسی حسن
تو به دادم می‌رسی حسن
سیّدِ شبابِ اهل جنّتی، تو ابو‌محمدی حسن
دست رد بهم نزدی حسن
یا حسن‌جان مددی، حسن...
آخر ساختِ گنبدِ تو، سهم ایران می‌شه
یعنی روزی عربستان، حسنستان می‌شه
آقام، می‌دونم که اون روزا نزدیکه
واللّهه قسم دل تو دلم نیست دیگه
آخر فرشچیان طرح ضریحتو میده
استاد سازگار شعر ضریحتو میگه
می‌دونم یه روز، تو هم مثل حسین
می‌شی صاحب حرم حسن
ای خداوندِ کَرَم حسن
بین گنبد طلا تا گنبد زهرا بین‌الحرمین می‌شه
مثل مرقد حسین می‌شه
