الا ای بانوی ایران زمین، خیر البشر زادی
امیرالمؤمنین هستین یا پیغامبر زادی
پسر زادی نه، بلکه آفرینش را پدر زادی
یم عصمت، تو بر فلک نجات امشب گهر زادی
تعالی الله از خویَش، سلام الله بر رو‌یَش
لسان الله ثناگویش، شود دل زنده در کویش
به حق دامان تو بهتر ز پور مریم آورده
نظام آفرینش بین ز نظم قادر منان
پیِ هم آفتاب و ماه و اختر گشته نور افشان
پدر سوم، عمو چهارم، پسر در پنجم شعبان
عجب نَبوَد گر از بابا بگیرد دل، ببخشد جان
رُخش جنت، لبش کوثر، کَفَش دریا، قدش محشر
ز سر تا پا، ز پا تا سر، محمد (ص)، مجتبی، حیدر
ز هر دم بر هزاران عیسی مریم دم آورده
صحیفه بحر دُر از لعل لب‌های گهرزایش
مناجات و دعا و ذکر حق مشتاق آوایش
امیر شام گردیده حقیرِ نطق زیبایش
غل و زنجیرها گرم دعا با کل اعضایش
لبش را نطق موسایی، دَمش را فیض عیسایی
دلش چون نوح دریایی، رُخش یوسف به زیبایی
هر آنچه انبیا دارند، همره با هم آورده
