پیشانی ات عرش خدا

پیشانی‌ات عَرشِ خدا، چشم تو دریای حیا
مِحراب یارب یاربت، شد قبله‌گاه ما سِوا

امامِ دعا یا سجاد، نسیمِ صَفا یا سجاد

بِشکُفته باغ آینه امشب به دامان حسین
بِنگر در آغوش مَلَک فرزند و جانان حسین

او جانشین مُصطَفی در قاب چَشمان حسین
او را بِبویَد هر که شد شیدا و خواهان حسین

امشب بهشت جاودان گردیده مهمان حسین
بِگرِفته‌اند اَفلاکیان عیدی ز‌‌ِ‌‌دَستان حسین

پیشانی‌ات عرش خدا، چشم تو دریای حیا
مِحراب یارب یاربت،شد قبله‌گاه ما سِوا

امامِ دعا یا سجاد، نسیمِ صفا یا سجاد

آویزه‌ی گوش زمین، هر نیمه شب نجوای تو
حِجرُ حَرَم، رُکنُ حَجَر زد بوسه‌ها بر‌پای تو

این دیده‌ی بی سوی ما بر قامت رعنای تو
در آرزوی پرتویی از تابش سیمای تو

پیش از تو هیچ آیینه‌ای هرگز تماشایی نشد
جز با نگاه لطف تو هر حاتمی طایی نشد

پیشانی‌ات عرش خدا، چشم تو دریای حیا
مِحراب یارب یاربت، شد قبله‌گاه ما سِوا

امامِ دعا یا سجاد،نسیمِ صَفا یا سجاد

از سوز شب هنگام تو، رونق گرفته آسمان
زُهد تو شد آیینه‌ی، زُهد امیر مومنان 

ای زینت اَرض وسَما، ای بهترین بندگان
تابیده بر چشمان تو، نور رخ افلاکیان 

ای نور چشم فاطمه، نَجلِ امیر المومنین
در عرش اَعلی حق تو را نامیده زین العابدین

پیشانی‌ات عرش خدا، چشم تو دریای حیا
مِحراب یارب یاربت، شد قبله‌گاه ما سِوا

امامِ دعا یا سجاد، نسیمِ صَفا یا سجاد

هرگز نگیرد تا اَبَد، آقا کسی جای تو را
هرگز مَخواه از کَف دَهَم، عشق وتَوَلای تو را

این مرده دل این خسته جان دارد تمنای تو را
این سینه‌ی پر سوز ما خواهد تسلای تو را