در آسمان مدینه ستاره باران بود

در آسمان مدینه، ستاره باران بود
ستاره بود و همه کوچه‌ها چراغان بود

خدا دو نور خودش را رسانده بود به هم
عجیب نیست اگر شهر نور‌افشان بود

ملائکه همگی آمدند روی زمین
از ازدحام ملک، شهر راه بندان بود

فرشته‌ها هم از آن سفره، شام می‌خوردند
ولیمه‌ی علی و فاطمه فراوان بود

شبی که صاحب مجلس خود پیمبر بود
چه مجلسی، که در آن جبرئیل مهمان بود

چه افتخار بزرگی نصیب ایران شد
عنان مرکب زهرا، به دست سلمان شد

در آسمان و زمین شور و جشن و همهمه است
شب عروسی و عقد علی و فاطمه است

شب عروسی و عقد دو دُرّ ناب خدا‌ست
همه مخارج این جشن، با حساب خدا‌ست

اگر که هر دو جهان خواستگار زهرا بود
امّا علی میان همه اوّل انتخاب خدا‌ست

برای دادن پاسخ اگر تأمل کرد
رسول منتظر دیدن جواب خدا‌ست

سزا‌ست مهریه‌ی فاطمه، علی باشد
برای این که علی مظهر کتاب خدا‌ست

ظهور فاطمه را هیچ کس نخواهد دید
چرا که پیش علی هست و در حجاب خداست

کسی که باعث رنج علی و فاطمه شد
همیشه مستحق آتش عذاب خدا‌ست

به پیش‌گاه خدا مصطفی ستایش کرد
به فاطمه چقدر از علی سفارش کرد

از این به بعد تو هم‌خانه‌ی علی هستی
علی‌ست شمع و تو پروانه‌ی علی هستی

نبیّ سپرد به دست وصّی نگینش را
از این به بعد تو دردانه‌ی علی هستی

اگر که ساقی کوثر علی شده
کوثر تویی و صاحب میخانه‌ی علی هستی

به خاطر تو علی روزی‌اش دو چندان شد
تو رزق و روزی روزانه‌ی علی هستی

اگر که شأن تو برتر نباشد از حیدر
بدون شک که تو هم شانه‌ی علی هستی

فرشته آمد و قرآن به دورشان چرخاند
خدای عَزَوَجلّ نیز عقدشان را خوان