كي گفته عاشقي كارِ، پروانه نيست
روضه‌هاي مادر ما، افسانه نيست
(اي اهل عالم، مادرمو كشتن)
كسي نديده دشمن و، مظلومه‌اي
كسي نديده آتيش و معصومه‌اي
می‌رسه به گوش فلک این زمزمه
بِأی ذَنبٍ قُتِلَت یا فاطمه
وقت خزون بود، مادرمو كشتن
خيلي جوون بود، مادرمو كشتن
تو اوج غربت، مادرمو كشتن
با صد جسارت، مادرمو كشتن
(اي اهل عالم، مادرمو كشتن)
رو شاخه‌ی دلم عزا، جوونه زد
يكي به روي صورتش، نشونه زد
ميون كوچه گوشواره‌ش، افتاده بود
اگه نبودم كنارش، جون داده بود
با ضرب سيلي، مادرمو كشتن
با روي نيلي، مادرمو كشتن
يه عده كافر، مادرمو كشتن
با بغض حيدر، مادرمو كشتن
(اي اهل عالم، مادرمو كشتن)
الهی غنچه پیش گل پر پر نشه
الهی سهم شعله‌ی آذر نشه
خون می‌چکید از چادرش تو‌کوچه‌ها
زینب میشه همین روزا صاحب عزا
مي‌خونه دلخون، مادرمو كشتن
با خنده‌هاشون، مادرمو كشتن
چه وحشيانه، مادرمو كشتن
با تازيانه، مادرمو كشتن
(اي اهل عالم، مادرمو كشتن)
