
پیغمبرم پدرته، مولای من شوهرته ارباب من پسرته، مادر خودم نوکرتم به فاطمة، و ابیها، و بعلها، و بنیها ای مادر بی تو تنهام (2) تو لحظه های بی کسی، تو کوچه دلواپسی وقتی کسی نیست یار من، میای به دادم میرسی فقط تو عالم مادره، که خیلی درکم میکنه سفره مادر دور هم، بچه ها رو جمع میکنه پای سفره فاطمیه، همه پسرا سینه زنن ای مادر لطمه میزنن (2) با روضه هات گریه کنم، با نوحه هات سینه میزنم یاد تن کبود تو، مادر کبوده بدنم مرتضی کیست که عالم همه دیوانه اوست این چه شمعیست فقط فاطمه پروانه اوست