اگه تو رو نداشتم حرمت پا نمی‌ذاشتم بی چاره بودم آواره بودم

اگه تورو نداشتم، حرمت پا نمی‌ذاشتم
(بیچاره بودم، آواره بودم) ۲

(دلبسته‌ی پرچم حسینم
مدیون محرم حسینم) ۲
از وقتی‌که هیئتی شدم من
آدم شدم آدم حسینم

غصه‌ی منو می‌خوری
منو دست هرکسی نسپری
تو که میوه‌ی دل حضرت زهرایی 

هرجوری شده اومدم
واسه کربلا بهت رو زدم
رومو رد نکن تو که این همه آقایی

(اربابم اربابم، اربابم اربابم اربابم) ابی عبد‌الله

منم یه نوحه خونت، جوونیم فدا جوونت
(دل کربلاته، پایین پاته) ۲

ارباب می‌دونی چقدر می‌خوامت
این نوکرو کشته اون مرامت
تازه برام اول جوونیست
روزی که باشم یه پیر غلامت

(دلبسته‌ی پرچم حسینم
مدیون محرم حسینم) ۲
از وقتی‌که هیئتی شدم من
آدم شدم آدم حسینم

دم به دم توی هر قدم
منو می‌بره به سمت حرم
اونی‌که دارم با اسمش هوایی میشم

باز به سیم آخر زدم
دوباره به این در اون در زدم
دیگه هر جوری شده کربلایی میشم

(اربابم اربابم، اربابم اربابم اربابم) ابی عبد‌الله

بشه الهی قسمت، بمیره میون روضه‌ت
سینه زن تو رو دامن تو

وقتی با حسینه سر و کارم
از مردنم هم ترسی ندارم
با حضرت عباس و رقیه
اون لحظه‌ی آخری کنارم

دلبسته‌ی پرچم حسینم
مدیون محرم حسینم
از وقتی‌که هیئتی شدم من
آدم شدم آدم حسینم

صَلَّی اللهُ عَلَیکَ یا اباعبدالله
بابی انت و امی یا ثارالله

می‌دونم نوکری بلد نیستم
می‌دونی انقدرا که بد نیستم

هرچی باشه گریه کنم
هرچی باشه سینه زنم
هرجایی که روضه بپاست
یه پای ثابتش منم

سفره‌دار کرمی سایه‌ی سرمی
مهربون تر از مادرمی

کربلا کربلا عکس حرم سنگ صبوره
کربلا کربلا سلامم از راه دوره

دم مرگم برس به فریادم
که جوونیمو من برات دادم
کاشکی آقا تابوتم رو از دم هیئت ببرن
یادم کنند اسم منو گاهی تو روضت ببرن

یاحسین هر نفسه دوری از تو بسه
دستم به ضریت کی میرسه

سفره‌دار کرمی سایه‌ی سرمی
مهربون تر از مادرمی