یامَوْلاىَ بِذِکْرِکَ عاشَ قَلْبى
وَ بِمُناجاتِکَ بَرَّدْتُ اَلَمَ الْخَوْفِ عَنّى
فَیا مَوْلاىَ وَ یا مُؤَمَّلى
وَ یا مُنْتَهى سُؤْلى فَرِّقْ بَیْنى
وَ بَیْنَ ذَنْبِىَ الْمانِعِ لى مِنْ لُزُومِ طاعَتِکَ
فَاِنَّما اَسْئَلُکَ لِقَدیمِ الرَّجآءِ فیکَ
وَعَظیمِ الطَّمَعِ مِنْکَ
الَّذى اَوْجَبْتَهُ عَلى نَفْسِکَ مِنَ الرَّاْفَهِ وَ الرَّحْمَهِ
فَالاْمْرُ لَکَ وَحْدَکَ لا شَریکَ لَکَ
مولای من دلم به یاد تو زنده است
و قلبم به تَیَمُن حضور تو می‌تپد
و به مناجات توست که
ترس و و حشت و ناامنی از وجودم می‌گریزد
پس ای مولای من، ای تمامت آرزویم
و ای منتهای خواستنم
بین من و گناهانم فاصله بیانداز
گناهانی که مانع طاعت و عبادت توست
خواهش من از سر این امیدِ دیرینه‌ام به توست
و طمع بی‌حد و جاودانه‌ام از تو
تویی که بر خودت رأفت و رحمت را واجب کرده‌ای
پس امر از آن توست و کار به دست تو
تویی که یگانه و لا شریکی
