ای ساربان اهسته ران

ای ساربان اهسته ران

[ امیر برومند ]
ای ساربان آهسته ران کارام جانم می‌رود
جانم حسین جانم حسین
وان دل که با خود داشتم با دل ستانم می‌رود
جانم حسین جانم حسین
چه غریبونه همه آنان را 
رسیدن از میون صحرا 
به علی اکبر 
میگه ثارالله
وقتش رسید عزیز بابا 
اذان بگو موذن حرم الله اکبر
اذان بگو علی اکبرم الله اکبر
اذان بگو 

این آخرین باره بابا 
اینجا زمین کربلاست 
جانم حسین جانم حسین 

زینب ببین این خاک غم میعادگاهم با خداست 
جانم حسین جانم حسین 
چه عزیزانی 
قاسم و اکبر 
جانم به بچه های حیدر 
چه علم داری داره این لشکر 
پناه و تکیه گاه خواهر 
علم به دوش امید خیمه ها الله اکبر 
دلاور رشید کربلا الله اکبر

ای ساربان آهسته ران کارام جانم می‌رود
جانم حسین جانم حسین
وان دل که با خود داشتم با دل ستانم می‌رود
جانم حسین جانم حسین
دلشوره ای افتاده در جانم برادر جان من
جانم حسین جانم حسین 
یک دشت پر اجنبی 
حرف از جدایی را نزن 
چه کنم بی تو 
تک و تنهایی 
بهم بگو می‌مونی پیشم 
تو که می‌دونی به تو وابستم 
بدون تو آواره میشه 
تویی فقط شهادتینِ من الله اکبر
فدایی توام حسین من الله اکبر

نظرات