
شبِ گریهی آسمونه رو زمین شب رفتنِ رحمة للعالمین اشک غربت فاطمه و مرتضی رو ببین یتیمی، درد بیدرمونیه چشای فاطمه بارونیه که توی دلِ باباش غم پنهونیه دلواپس برا مدینه و دلواپس برای کربلا این اجرِ رسالتش شده، واویلا عَلی نبیِّنا واویلا عَلی نبیِّنا....... داره بارِ غمو رو شونه میکِشه نگرونِ روزای بعد از خودشه میدونه که قراره توی مدینه چی بشه پیمبر داره روضه میخونه قراره علی تنها بمونه آتیش کینهها زهرا رو میسوزونه بابادرعزایفاطمه، زهرادرعزای مصطفی ای وای از غمای فاطمه، واویلا عَلی نبیِّنا واویلا عَلی نبیِّنا....... داره از کجا میگه دم آخری میگه روضهی زهرا که شد سپری میرسه یه روزی که حسین نداره یاوری روزی که خواهری سینهزنه برای تنی که بیکفنه برای اون غریبی که بیپیرهنه میخونه یا اَیُها الرّسول، میبینی روخاک کربلا افتاده تُو گرگا یوسفت، واویلا عَلی نبیِّنا واویلا عَلی نبیِّنا.......