دَم، همه دَم، علی علی
صاحب دم علی علی
دَم همه دَم تا زنده‌ام
ذکر علی رو لَبَمه
زمزمه‌ی علی مدد
روزی روز و شَبَمه
پَر زده مرغ دل من
تا سر ایوون نجف
می‌کشونه عشق علی
دل منو به هر طرف
حلال ابرو مَهی از مشرق بیتُ الحَرام آمد
کَلیمُ لَه، کلام آمد
خلیلُ لَه، مَرام آمد
سخن کوتاه کُن
باب الکَرم بابُ الکِرام آمد
فروغی مُنجَلی آمد
جَلال حق جَلی آمد
ولایت را وَلی آمد
(علی آمد علی آمد)۲
که شد روشنگر کون و مکان رخسار تابانش
خدا میدونه اِسمتو
همیشه آبروم بوده
دیدن ایوون نجف
همیشه آرزوم بوده
دم همه دم علی علی
صاحب دم علی علی
علی در کهکشان دین و دانش آفتاب آمد
علی روح نماز و معنی وزن الخِطاب آمد
علی مِصداقِ قُل مَن عِندَهُ عِلمُ الکِتاب آمد
علی از غیر حق خالی
علی اَفلاک را والی
علی لولاک را تالی
علی اعلا علی عالی
علی آنکس که هم جَلَ عَلی باشد ثنا خوانش
عجب‌تر آیتی از آیت کَهف و رَقیم است او
به خلوتگاه سُبحانَ الَذی اَسرا مُقیم است او
خداجویان عالم را صِراةَ المُستقيم است او
که یک روح و دو تن دارد
دو گل در یک جمل دارد
دو شمع انجمن دارد
حسین و هم حسن دارد
کنون مهدیست تنها یادگارش
جان به قربانش
