بعضی روزا فکر می کنم؛ بارِ گناهم

بعضی روزا فکر می‌کنم بار گناهم
کاری کرده با من که پیش تو رو سیاهم 
از خجالت بسته نگاهم 

درونم می‌سوزه از سوزش آهم، یاد گرفتاریم میفتم
یاد اون لحظه‌ای که می‌برنم، به یاد غسل و کفنم

یاد فشار قبرم و فریاد زدنم، یاد عذاب و بدنم 
یاد اون لحظه‌ای که دوتا ملک سوال کنن 

یاد ساکت شدنم، یاد اون شلاقایی که می‌زنن روی تنم
که بگو خدات کیه؟ قبلت کجاست؟

چیه کتابِ تو؟ اسم پیمبرتو بگو؟ 
کمکم کن نمونه، جوابم توی گلو

تو سوال اولی بگم علی
دیگه هر چی که بگن، بگم حسین 

مَن قِبلَتُک، حسین مَن دینُک، حسین
من اِمامُک، حسین من کِتابُک، حسین 

دینم حسین، روحم حسین، خونم حسین 
عشقم حسین، اول حسین، آخر حسین

قبله حسین، کعبه حسین، مکه حسین
زمزم حسین، صفا حسین، مروه حسین

(دینم دینم زینب و حسینه) 2
(قبلم قبلم بینُ الحرمینه) 2 

سینه زنِ تو وقتی که می‌خواد بمیره
دمِ آخر دم می‌گیره

 اگه بگن حالت چطوره 
میگه دلم چشم براه مقدم حضرت امیره

آخه شنیدم موقع مردن، تو میای پا می‌زاری روی سرم 
خودت نگفتی که میام با پدرم

همراه جدِ اطهرم، با حسنم برادرم 
منتظرم باش که میام با مادرم

اگه اومدی بالا سرم 
یه بار بگو به مادرت این بیچاره نوکرته
بگو به بابات این غلام قنبرته 

بگو به امام مجتبی این دیوونه
گریه کن مادرمه و مست تو و خواهرمه

به مادرت بگو که این بنده اگر ناسپاسه
ولی دلداده‌ی عطر گلِ یاسه

تو عاشقی هرچی می‌دونه
معلمِ عشقش عباسه

(دینم، دینم ولای عباسه) 2
(قبلم قبلم برگ گل یاسه) 2

روی زمین یه شهر رویایی می‌بینم
نگو دریایی می‌بینم

چشامو می‌بندم و توی دلم
یه کربلایی می‌بینم

وقتی که از دور میرسی دو تا نور تو آسمون
تلألؤش تا کهکشون
دیگه از کعبه نپرس نام و نشون

اگه دیدی پاهات می‌لرزه، تا حرم روی زمین
بدنت رو بکشون

دعا کن تا می‌رسی به قادریه
بشینی رو پله‌های زینبیه

تو همون‌جا با لطف ارباب
نفس آخر بکشی
با اون نفس نعره‌ی حیدر بکشی

علی علی علی علی...

کارِ چشماش دلبریه، دلبریه دلبریه
قد و بالای قشنگش عجب محشریه

تیغ دو دمش عجب صفدریه
غضبِ نگاش حیدریه

سَرِ زلفش دل‌فریبه، دل‌فریبه دل‌فریبه
رگ پیشونیش نصرٌ مِنَ اللهُ وَ فتحٌ غریبه

قوت بازوی شهِ کربلا عباس علمدار حسین