اونی که پهن سفره اش این شبا گداشو می‌بینه

اونی که پهنه سفره‌ش این شبا، گداشو می‌بینه
پای حرف منم شبیه اون، غریبه می‌شینه
اصلاً امید هر غریب و مسکینه

برا چی می‌خوری غصّه‌ی فردا
قبل این‌که بخوای می‌بخشه آقا
پیش کریم بیای می‌شه فراموش
(هرچی غمه تو دنیا) ٢

دنیای منه
(امام حسن بزرگ‌تر از دردای منه) ٣

وقتی که از همه خسته می‌شم، فقط یه راه دارم
یه رفیقی که عمری باهاش، برو بیا دارم
(من بی‌کس و کار امام رضا دارم) ٢

فقط امام رضاست دوای دردم
مثل کبوتراش دورش می‌گردم
از بچّه‌گی که دستمو گرفته
(دیگه رهاش نکردم) ٢

دنیای منه
(امام رضا بزرگ‌تر از دردای منه) ٣