انقلابِ زینب جاویدانه، بانویی از نسل سردارانه
روی منبر خطبه‌ی جانانه، خنجر به قلب ابوسفیانه
(زینب زینب زینب)۴
روی منبر مو نمی‌زنه اصلاً با علی (زینب)۲
صدوده بار توی خطبه می‌خونه یا علی (زینب)۲
که نکرده به کسی اقتدا الّا علی (زینب)۲
زینب زینب زینب، جان کلام زینب
زینب زینب زینب، بنت الامام زینب
زینب زینب زینب، حُسن ختام زینب
آرامش قبل از هر طوفانه, زن ولیکن مردِ هر میدانه
صلّ عَلَی علی بنتِ فاطمه، لعن عَلَی ابنِ مَرجانه
(زینب زینب زینب)۴
غم زینب است
در بارگاه قطب محرَم زینب است
احیاگر عیسی بن مریم زینب است
زهرا‌ترین اولاد آدم زینب است
عشق مجسّم زینب است
حافظ پرچم زینب است
خاتون عالم زینب است
نور محرّم زینب است
جبل‌الصبر کربلا، کوه مستحکم زینب است
کاف و هاء و یاء و عین و صاد، آیه‌ی محکم زینب است
مدّعی هرگز مزن بیهوده لاف عاشقی
این حسین تنها یک عاشق دارد آن هم زینب است
یا زینبا، یا زینبا، یا زینبا
بنی آدم اعضای یکدیگرند، همه بنده‌ی دختر حیدرند
بنی هاشمی که علی منسبند، همه حافظ چادر زینبند
ای حرم عقیله، سایه‌ی سرم عقیله
برای ظهور صاحب بهترین قسم عقیله
نور ماه زینب، نائب شاه زینب
ماده شیر و دختر اسدالله زینب
ما جلوی هر کس و ناکسی خم نمی‌شیم
ولی سجده می‌کنیم به بارگاه زینب
(زینب زینب زینب)۴
***
به نام خداوند جان آفرین، حکیم سخن بر زبان آفرین
نوشتم غلامم غلامم غلام، غلام اباالفضل ام‌ّالبنین
ای حرم اباالفضل، ذکر مادرمه اباالفضل
من که بی معرفت امّا، خیلیه کرَم اباالفضل
صنم ابالفضل، با جنم اباالفضل
کسی نشنیده تو دنیا منم اباالفضل
خدا می‌دونه توو زندگیم فقط کسی که قید دنیا رو براش می‌زنمه اباالفضل
من مست اباالفضلم هوشیار نخواهم شد
از خواب دو چشمانش بیدار نخواهم شد
ماه بلند ام‌ّالبنین، گیسو کمند ام‌ّالبنین
اسمت رو صد و سی و سه بار، می‌گم بخنده ام‌ّالبنین
زانو می‌زنه ادب در محضر اباالفضل، پا منبر اباالفضل
زندگیمو دارم از صدقه سر اباالفضل، از مادر اباالفضل
ای صنما ای خدای همه‌ی با جنما
اون که می‌میره برا تو منما
کفیل عقیله اباالفضل
اصیله اصیله اباالفضل
رقیه جان ای سه ساله‌ی بزرگ خاندان
جانم عمّه جان صاحب‌الزمان
کفن که دست مرا بست دست تو باز است
و دست باز تو یعنی بیا در آغوشم
(حسین، حسین)۴
***
پسر ارشد زهرا به غرورت سوگند
آخرش در حرمت سینه‌زنی خواهم کرد
عاقبت کلّ جهان را حسنی خواهم کرد
(حسن، حسن،حسن)۴
(یا حسن مولا آقای من)۴
(حسن مولا، حسن مولا)۴
****
اینجوری نگام نکن منم یه روز خوب بودم
پیش نوکرات حسین یه روزی محبوب بودم
این گناهان بین ماها فاصله انداخته
معصیّت ببین آقا از نوکرت چی ساخته
منو می‌بینن با شما بد می‌شه واست بخدا
این‌همه خوب دورته خب، نیاز نداری به بدها
دنیا رکب زد بهم و نذاشت بیام کرب‌و‌بلا
دنیا منو یه جور زمین زد نتونم پاشم آقا
خون دلا خوردم از حرف آدما، انقده غصّه خوردمو
تو فکر اینم اگه تو نبودی من می‌مردمو
به جز حسین کسی به دادم نرسید
وقتی همه پسم زدند امام حسین منو خرید
بی سر و سامونیمو گردن گرفت، دستمو زیر این پرچم گرفت
یه تنه جور بدی‌هامو کشید، تا شنیدم اسمشو گریه‌ام گرفت
فقط حسین هوامو داشت، هوای گریه‌هامو داشت
کسی تو زندگیم به جز امام حسین دوستم نداشت
بیچاره‌ام کرده کربلا، مرهم درده کربلا
آدم بهشت برا بازم، می‌خواد برگرده کربلا
محتاج نامرد نشم من مرده کربلا
کربلا کربلا، کربلا کربلا
