انقلابِ زینب جاویدانه،
بانویی از نسل سردارانه
روی منبر خطبه‌ی جانانه،
خنجر به قلب ابوسفیانه
زینب زینب زینب...
روی منبر مو نمی‌زنه اصلاً با علی، زینب زینب
صد و ده بار توی خطبه می‌خونه یا علی، زینب زینب
که نکرده اقتدا به کسی اِلّا علی، زینب زینب
زینب زینب زینب، جانِ کلام زینب
زینب زینب زینب، بنت‌ُ الامام زینب
زینب زینب زینب، حُسن ختام زینب
آرامشِ قبل از هر طوفانه
زن ولیکن مردِ هر میدانه
صلّ‌الله عَلَی بنتِ فاطمه
لعن‌الله عَلَی ابنِ مرجانه
زینب زینب زینب...
غم زینب است
در بارگاه قدس مَحرم زینب است
احیاگر عیسی بن مریم زینب است
زهرا‌ترین اولادِ آدم زینب است
عشقِ مجسّم زینب است
حافظ پرچم زینب است
خاتون عالَم زینب است
نور مُحرّم زینب است
جبل‌ُالصّبرِ کربلا، کوه مستحکم زینب است
کاف و هاء و یاء و عین و صاد
آیه‌ی محکم زینب است
مدّعی هرگز مزن بیهوده لاف عاشقی
این حسین تنها یک عاشق دارد
آن هم زینب است
زینبا، یا زینبا، یا زینبا...
بنی آدم اعضای یکدیگرند
همه بنده‌ی دخترِ حیدرند
بنی‌هاشمی که علی منسب‌اند
همه حافظ چادر زینب‌اند
ای حرمِ عقیله، سایه‌ی سرمه عقیله
برای ظهور صاحب، بهترین قسمه عقیله
نور ماهه زینب، نائب شاهه زینب
ماده‌شیر و دختر اسداللهه زینب
ما جلوی هر کس و ناکسی خم نمی‌شیم
ولی سجده می‌کنیم به بارگاه زینب
زینب زینب زینب...
***
به‌نام خداوند جان آفرین
حکیم سخن بر زبان آفرین
نوشتم غلامم غلامم غلام
غلام اباالفضلِ اُم‌ّ البنین
ای حرمِ اباالفضل، ذکر مادرمه اباالفضل
من که بی‌معرفت امّا، خیلیه کرَمِ اباالفضل
صنمه اباالفضل، باجنمه اباالفضل
کسی نشنیده تو دنیا منمِ اباالفضل
خدا می‌دونه تو زندگیم فقط کسی که
قید دنیا رو براش می‌زنمه اباالفضل
من مست اباالفضلم، هوشیار نخواهم شد
از خواب دو چشمانش بیدار نخواهم شد
ماه بلند اُم‌ّ البنین
گیسو کمندِ اُم‌ّ البنین
اسمت رو صد و سی و سه بار
می‌گم بخنده اُم‌ّ البنین
زانو می‌زنه ادب در محضر اباالفضل
پا منبر اباالفضل، پا منبر اباالفضل
زندگیمو دارم از صدقه سر اباالفضل
از مادرِ اباالفضل، از مادرِ اباالفضل
ای صنما ای خدای همه‌ی با جنما
اون که می‌میره برا تو منما
کفیلِ عقیله اباالفضل
اصیلِ اصیله اباالفضل
رقیه‌جان ای سه ساله‌ی بزرگ خاندان
جانم عمّه‌جانِ صاحب‌الزمان
کفن که دست مرا بست، دستِ تو باز است
و دست بازِ تو یعنی بیا در آغوشم
حسین، حسین...
****
پسرِ ارشد زهرا به غرورت سوگند
آخرش در حَرمت سینه‌زنی خواهم کرد
عاقبت کلّ جهان را حسنی خواهم کرد
حسن، حسن، حسن...
یا حسن مولا آقای من...
حسن مولا، حسن مولا...
****
این‌جوری نگام نکن منم یه روز خوب بودم
پیش نوکرات حسین یه روزی محبوب بودم
این گناهام بین ماها فاصله انداخته
معصیّت ببین آقا از نوکرت چی ساخته
منو می‌بینن با شما بد می‌شه واست به‌خدا
این همه خوب دورته خب، نیاز نداری به بدها
دنیا رکب زد بهم و نذاشت بیام کرب‌و‌بلا
دنیا منو یه جور زمین زد نتونم پاشم آقا
خون دلا خوردم از حرف آدما
انقده غصّه خوردم و
تو فکر اینم اگه تو نبودی من می‌مردمو
خوردم زمین به جز حسین کسی به دادم نرسید
وقتی همه پسم زدن امام حسین منو خرید
بی‌سر و سامونیمو گردن گرفت
دستمو زیر همین پرچم گرفت
یه‌تنه جورِ بدی‌هامو کشید
تا شنیدم اسمشو گریه‌‌م گرفت
فقط حسین هوامو داشت
هوای گریه‌هامو داشت
کسی تو زندگیم به جز
امام حسین دوستم نداشت
بی‌چاره‌‌م کرده کربلا، مرهم درده کربلا
آدم بهشت بره بازم، می‌خواد برگرده کربلا
محتاجِ نامرد نشم من، مَردِ کربلا
کربلا کربلا، کربلا کربلا کربلا...
