خُرَّم دلِ آن‌کس که عزدارِ حسین است
از صِدق و صَفا خادمِ دربارِ حسین است
از آتشِ فردای قیامت بُوَد ایمن
آن دیده که امروز گُهَربارِ حسین است
حاجی طَلبد کَعبه و ما کربُبلا را
راهِ حَرَمِ دوست زِ دربارِ حسین است
گر هست شما را هَوَسِ روضه‌ی رضوان
ما را هَوَسِ دیدنِ رخسارِ حسین است
در روزِ جزا چون ز لَحد سَر به دَر آرم
چشمم همه‌جا در پِیِ دیدارِ حسین است
روشن بُوَد این نکته که خورشیدِ جهان‌تاب
یک ذَرّه‌ای از پَرتُوِ اَنوارِحسین است
****
دلم بَد شد اما رهایش نکردی
تو از بِینِ خوبان جدایش نکردی
محرّم رسید و غلامِ تو برگشت
نَظَر بر دلِ بی‌وفایش نکردی
چرا برنگردد مگر با نگاهی
تو بَندِ محبّت به پایش نکردی؟
شده کفش‌دارِ دَمِ دربِ هیئت
تو دیگر چه کاری برایش نکردی؟
